De verdes campos.

Un día de leria, e de leira. Frío que cura os ósos e espabila o corpo. Verín comeza a desperezarse do soño drogado que precede ó carnaval; a ver se rexurde das cinzas...

O que se chama unha boa leira de nabos.

Saben mellor os do veciño, jajaja.

E despóis da recolleita, atardecer na casa de Vilamaior...

Algo de cultura socio-política dos anos 90.

"La prodigiosa adaptabilidad humana justifica, resignadamente, algunos de los hábitos más ignorantes."

Moi